Uitvaart Boet van Dulmen

Het is donderdag 16 september als om 12.14 uur de telefoon gaat. Op het schermpje zie ik de naam van Albert Siegers verschijnen en ik neem op. Na elkaar een goedemiddag toegesproken te hebben vraagt Albert of ik het laatste nieuws van Boet van Dulmen al heb gehoord. Nee zeg ik en ik vermoed al dat er iets niet pluis is. Boet is vanmorgen overleden zegt Albert dan en mijn adem stokt. Ik kon het even niet bevatten en dan zegt Albert dat Boet op zijn fiets is aangereden door een auto. Op zo’n moment flitst er van alles door je hoofd en je vraagt ja af hoe dit heeft kunnen gebeuren. Na nog een paar woorden beeindigen we ons gesprek en via Google ga ik gelijk zoeken op het internet. En idd het trieste nieuws wordt al op diverse sites getoond en langzaam maar zeker dringt het zeer trieste nieuws nu echt tot mij door. Niet dat ik aan de woorden van Albert twijfelde maar je kunt zoiets eerst gewoon niet bevatten. Na mezelf nogmaals overtuigd te hebben dat het trieste nieuws echt waar is plaats ik een berichtje op diverse motorsport pagina’s op facebook met een link naar het bericht op de Telegraaf. Vele reacties volgen op mijn berichtjes en ik blijf zoeken op internet hoe dit heeft kunnen gebeuren want mijn verstand kan het nog steeds niet volgen. Het is nu 16 september en mijn vraag is welke datum Boet begraven zal worden? De eerste twee dagen is hierover nog niets te vinden maar op zaterdagavond krijg ik een berichtje van Boet zijn dochter Annemiek met het draaiboek voor de uitvaart. Na overleg met mijn vrouw besluiten wij er heen te gaan. Op 23 september vertrekken wij s’middag’s om 14.00 uur eerst richting Zaltbommel waar we een hotel hebben geboekt en daarna gaan we naar Ammerzoden. Hoe dichterbij je komt des te meer ga je de dood van Boet beleven. En wanneer we even later langs het cafe rijden tegenover de grote kerk in Ammerzoden dan vraag je jezelf af “Wanneer zou Boet hier voor het laatst geweest zijn” vragen die onbeantwoord zullen blijven en toch flitsen ze door je hoofd. Bij een klein restaurantje gaan we eten en vervolgens gaan we naar de Walk by in het partycentrum de Weesboom. Buiten moeten we even wachten tot de deuren opengaan en ik kijk naar de mensen die er al zijn. Ik zie Mar Schouten staan en ook nog wat andere bekende uit de motorsport. Even later zie ik Annemiek en Marjolein van Dulmen het plein opkomen en wanneer ik Annemiek begroet komen beiden dochters naar me toe en schudden mij de hand en ik maak van de gelegenheid gebruik om de dames te condoleren. Er verschijnen steeds meer mensen op het plein en ondertussen zie ik ook Gerrit Veldscholten tussen de massa en dan gaan de deuren open. Binnen in de grote zaal staat Boet opgebaard en zijn kist wordt omringt door bloemen en prachtige foto’s die aan Boet zijn verleden herinneren. Iedereen is stil en tuurt aandachtig naar de kist en foto’s en het voelt alsof ik Boet zo weg zie rijden op de motor, Afscheid nemen van een overledene is nooit mooi en toch voelt het heel fijn om hier bij te mogen zijn, blij dat ik de moeite heb genomen om Boet gedag te zeggen. Na een laatste blik op de kist vertrek ik naar buiten en tot mijn grote verbazing zie ik dat er nog vele mensen voor de deur staan te wachten om ook naar binnen te kunnen. De volgende morgen is de uitvaart en wanneer wij weer in Ammerzoden aankomen zien we al enkele motorrijders het dorp binnen komen rijden. Er zal een erehaag gevormd worden en wederom zie ik vele bekende gezichten en het doet mij goed om te zien hoeveel mensen de moeite hebben genomen om Boet van Dulmen voor de laatste keer te groeten. Vele motoren staan opgesteld en wanneer Boet door de erehaag wordt gereden worden de motoren gestart en met veel geloei en geklap zien we Boet voor de laatste keer langskomen en wanneer Boet uit beeld is verdwenen keer ik met een traan in mijn ogen, maar tevreden terug naar huis.

Boet, enorm bedankt voor alles wat je voor de sport en voor ons gedaan hebt.

We zullen je nooit vergeten.

Ben Looijen

Deze foto is met toestemming van de familie gemaakt en geplaatst.